Ο προεγχειρητικός ασθενής βιώνει την διαδικασία του χειρουργείου ως ένα έντονα στρεσσογόνο γεγονός στη ζωή του. Τα αυξημένα επίπεδα άγχους καθώς και ο φόβος του ασθενή για το άγνωστο, σε συνάρτηση με το αίσθημα της απώλειας του ελέγχου, είναι δυνατόν να πυροδοτήσουν μια σειρά αντιδράσεων οι οποίες μπορεί να είναι τόσο ψυχικές, συναισθηματικές όσο και σωματικές, ψυχοσωματικές. Ως αποτέλεσμα των παραπάνω δύναται να εμφανισθούν επιπλοκές τόσο όσον αφορά τα περί της αναισθησίας όσο και την μετεγχειρητική πορεία του ασθενούς καθώς επίσης και επιρροή στην αναλγητική αγωγή που πιθανόν να χρειαστεί να ακολουθήσει ο ασθενής μετεγχειρητικά.
Οι ασθενείς με καλό υποστηρικτικό περιβάλλον καθώς και αυτοι με υψηλά επίπεδα εναισθησίας σε συνδυασμό με καλή και ολοκληρωμένη προεγχειρητική ενημέρωση από το νοσηλευτικό προσωπικό, παρουσιάζουν μειωμένα επίπεδα άγχους και χαμηλά ποσοστά εμφάνισης προεγχειρητικής κατάθλιψης. Η συμβολή της διασυνδετικής νοσηλευτικής ψυχικής υγείας φαίνεται να έχει θετικά αποτελέσματα στον χώρο της χειρουργικής κλινικής σε ασθενείς με μη ελεγχόμενο stress και υψηλά επίπεδα άγχους καθώς και να προλαμβάνει την εμφάνιση κατάθλιψης στους επιρρεπείς προεγχειρητικούς ασθενείς. 